Najstarszy festiwal chóralny w Polsce, odbywający się nieprzerwanie od 1966 roku

W roku 1966, za czasów Polski Ludowej, gdzie kultura była ściśle podporządkowana państwu, narodziła się idea, która przetrwała dekady – Festiwal Pieśni Chóralnej w Międzyzdrojach. W tamtym czasie śpiew chóralny cieszył się szczególną estymą: był dostępny, zbiorowy, wychowawczy – doskonale wpisywał się w oczekiwania ideologiczne systemu. Chóry funkcjonowały niemal wszędzie – w szkołach, fabrykach, wojsku i parafiach – śpiewając zarówno pieśni ludowe i patriotyczne, jak i socjalistyczne hymny nowego porządku.

Rok 1966 przyniósł też wyjątkowy kontekst symboliczny – z jednej strony Tysiąclecie Państwa Polskiego obchodzone przez władze PRL, z drugiej – Tysiąclecie Chrztu Polski celebrowane przez Kościół Katolicki. Chóry uczestniczyły w obu tych obchodach – czasem jako narzędzie propagandy, innym razem jako przestrzeń duchowego oporu i pielęgnowania tożsamości.

To właśnie wtedy, w ramach Szczecińskiego Zlotu Przyjaźni – zwanego także Zlotem Chórów Słowiańskich z okazji 1000-lecia Polski nad Odrą i Bałtykiem – odbyło się wydarzenie, które zapoczątkowało festiwalową tradycję. Zorganizowali je szczeciński oddział Zjednoczenia Polskich Zespołów Śpiewaczych i Instrumentalnych oraz Chór Związków Zawodowych Kolejarzy „Hejnał”, obchodzący swoje 20-lecie.

Wydarzenie to miało również na celu uczczenie 25. rocznicy śmierci Feliksa Nowowiejskiego – wybitnego kompozytora związanego z Pomorzem Zachodnim. Jego dzieła, jak „Hymn o Bałtyku” czy „Legenda Bałtyku”, stały się muzycznym pomostem łączącym narodową tradycję z morskim regionem, który odtąd na zawsze związał się z chóralnym brzmieniem.

​

W dniach 18–26 czerwca 1966 roku w Sali Filharmonii Szczecińskiej oraz w Międzyzdrojach, w muszli koncertowej i Sali Domu Zdrojowego odbyły się wyjątkowe koncerty chóralne.

Wystąpiły cztery zespoły z Polski:

• Chór Akademicki Politechniki Szczecińskiej

• Szczeciński Chór Chłopięcy „Słowiki”

• Chór Mieszany ZZK „Hejnał” ze Szczecina

• Chór Męski Towarzystwa Śpiewaczego „Harfa” z Warszawy

oraz trzy zespoły zagraniczne:

• Chór Mieszany Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego „Lokomotiv” z Bułgarii

• Chór Słowackich Nauczycieli z Czechosłowacji

• Chór Mieszany „Glasbena Matica” z Jugosławii

Wydarzenie spotkało się z entuzjastycznym przyjęciem publiczności i prasy. Jak pisał „Kurier Szczeciński” (29 czerwca 1966 r.):

​

Spotkanie chórów słowiańskich z okazji 1000-lecia Polski nad Odrą i Bałtykiem stało się pięknym akcentem szczecińskiego lata. Mieszkańcy Szczecina i Międzyzdrojów nieczęsto mają okazję posłuchać tak znakomitej muzyki chóralnej. /…/ Podkreślmy dobrą organizację tych muzycznych spotkań i świetne słowo wiążące redaktora Zbigniewa Pawlickiego…

Już wkrótce pojawiła się idea kontynuowania tych spotkań w formie festiwalu. Jak donosiło „Życie Śpiewacze” (nr 10 z 1966 r.):

​

Zamierzone cele zostały w pełni osiągnięte, /…/ poszczególne zespoły z miejsca deklarowały swój udział w następnych zlotach, które ich zdaniem winny być organizowane rokrocznie. /…/ należy uznać, że ta poważna impreza kulturalna służąca do rozpowszechniania śpiewaczego ruchu na Pomorzu Zachodnim zdała w pełni swój egzamin życiowy

…stało się oczywiste, że spotkanie szczecińskie jest sensowną i potrzebną imprezą. I że – co więcej – winna to być impreza stała. Powtarzana co rok czy może co dwa lata.

​

Od tego czasu kontynuowano imprezę pod nazwą Festiwal Pieśni Chóralnej w Międzyzdrojach.